|
DLA KOGO TOLLER?
Portal o Retrieverach z Nowej Szkocji - mnóstwo informacji o wychowaniu, szkoleniu, zdrowiu, etc
Wzorzec Nova Scotia Duck Tolling Retrievera
Cechy eksterieru:
Nova Scotia Duck Tolling Retrievery to dobrze umięśnione psy, o średniej do mocnej kości, głębokiej klatce piersiowej, przystosowane do aportowania z nawet bardzo zimnej wody. Chroni je przed przemarznięciem gęsta sierść, o pomarańczowo-rudej lub czerwonej barwie, występującej w różnych odcieniach. Często, na okrywie włosowej, występują białe znaczenia (klatka piersiowa, stopy, maska i koniec ogona). Sierść może nieznacznie falować na grzbiecie; w żadnym wypadku nie na reszcie ciała.
Kolor oczu od barwy bursztynowej do brązowej, kolor nosa najczęściej cielisty, zlewający się z barwą sierści, lub czarny.
Szczenięta Tollerów o cielistym pigmencie nosa mają początkowo oczy niebieskie; te o ciemnym pigmencie nosa mają także często ciemniejszą barwę oczu. Pigmentacja nosa u młodych, czarnonosych osobników też jest zmienna; dopiero w kilka do kilkunastu dni od urodzenia pigment nosa zyskuje właściwą barwę. W zależności od pory roku także może ulegać zmianie - pigment jaśnieje i nie jest jednolicie czarny. Sierść może także lekko zmieniać barwę wraz z wiekiem.
Poniżej zostały przedstawione Tollery o różnym natężeniu i rodzaju pigmentu - zarówno okrywy włosowej jak i oczu czy nosa. Wszystkie te odmiany barwne są dopuszczalne, i stanowią o różnorodności rasy.
Temperament:
Tollery to psy wrażliwe i oddane swojej rodzinie. Bardzo inteligentne, czujne i radosne łatwo się uczą i są niezastąpionym towarzyszem zabaw dzieci. Tak długo, jak zaspokaja się ich potrzebę ruchu i dostarcza bodźców potrzebnych do prawidłowego rozwoju są wymarzonymi psami do trzymania w domu. W odróżnieniu od Goldenów, dorosłe Tollery mogą odnosić się z lekką rezerwą do obcych i mogą posiadać większe predyspozycje do dominacji. Są bardziej żywiołowe od Goldenów; pełne energii i wymagające odpowiedniego zajęcia. Uwielbiają pracę dla swoich właścicieli, wobec czego należy im zapewnić odpowiednią dawkę ćwiczeń. Przy pracy są bardzo podekscytowane; uczą się chętnie i szybko, kochają każdą formę aktywności. Zgodnie współżyją z innymi zwierzętami w domu, szczekają wyczuwszy niebezpieczeństwo, ale na tym poprzestają. Są doskonałymi towarzyszami dzieci, nigdy jednak, tak jak przy każdej innej rasie, nie powinno się pozostawiać małych dzieci i psów bez nadzoru dorosłych.
Właściwie wychowany pies tej rasy, będzie szczęśliwym i radosnym przyjacielem z którego każdy właściciel może być dumny.
|
|
Zdrowie:
Tollery cieszą się stosunkowo dobrym zdrowiem, niestety coraz większa popularność może przyczynić się do wzrostu chorób. Zdarzają się problemy z dysplazją stawów biodrowych i łokciowych, oraz schorzeniami oczu i chorobami autoimmunologicznymi.
Warunki życia
Przy zapewnieniu odpowiedniej dawki ruchu Retriever z Nowej Szkocji, może być trzymany w mieszkaniu. Potrzebuje przynajmniej 1.5 godziny spaceru dziennie, wypełnionej różnorodnymi ćwiczeniami. Nie jest to pies stróżujący i wymaga ścisłego kontaktu z rodziną - absolutnie nie nadaje się do trzymania w kojcu.
Długość życia
12-14 lat; 16 letnie psy nie należą do rzadkości.
|
Wzrost, waga:
Wysokość samców: 48-51 cm
Wysokość suk :45-48cm
Waga samców :20-23 kg
Waga suk :17-20 kg
Wzorzec przyjmuje odchylenia od wzrostu w górę i w dół o 2.5 cm.
|
|
Pielęgnacja
Dwuwarstwowa sierść Tollerów wymaga pielęgnacji, ale wystarcza szczotkowanie raz w tygodniu. Należy zwracać szczególną uwagę na gęsty podszerstek. W okresie linienia sierść wymaga poświęcania jej więcej czasu, ale nie jest to szczególnie pracochłonne. Przy zabrudzeniu sierści wystarczy spłukać ją letnią wodą, bez konieczności stosowania szamponu; używamy go gdy jest to niezbędnie potrzebne. Włos jest prosty, nie filcujący, gładki i bardzo szybko schnący.
|
|
Pochodzenie:
Ojczyzną rasy jest Nowa Szkocja w Kanadzie. Tereny tego półwyspu, obfitowały od zawsze w ptactwo wodne, na które polowali myśliwi indiańscy. Ich psy, na wzór zachowań lisich, wabiły ptaki (w tym przede wszystkim kaczki), bawiąc się i biegając na brzegu. Zaciekawione ptaki podpływały bliżej, na odległość strzału, co umożliwiało ustrzelenie ich przez myśliwego. Psy rzucały się do wody i aportowały upolowaną zwierzynę. Do tego zadania były potrzebne takie psy, które nie posiadały silnego instynktu gonienia za zwierzyną (nie było to wymagane), były posłuszne swojemu przewodnikowi, skore do zabawy oraz musiały posiadać znakomitą pamięć, potrzebną do zapamiętania miejsca upadku ustrzelonych ptaków. Późniejsi osadnicy, podpatrzyli ten zwyczaj, i postanowili stworzyć rasę, która będzie spełniała powyższe warunki, z radością wykonywała powierzone zadania, i była odporna na niekorzystne warunki atmosferyczne. Ciężko obecnie określić jakie rasy były przodkami Nova Scotia Duck Tolling Retrieverów ( "Duck Tolling" = wabiący kaczki) - wspomina się o psach w typie spaniela i collie z domieszką krwi retrieverów.
Przez długi czas, Retrievera z Nowej Szkocji można było spotkać jedynie w miejscu jego pochodzenia; dopiero w latach siedemdziesiątych XX w. przedstawiciele tej rasy trafiły do Holandii, i krótkim czasie zdobyły ogromną popularność w innych krajach Europy , przede wszystkim w Skandynawii.
|
|
|
